Als 65-plusser word je soms geconfronteerd met onverwachte dingen. Ik kreeg een uitnodiging van Schooneberg. Om mijn oren te laten controleren. Gratis. Ik kon een afspraak maken en dan zou ik een onderzoek krijgen. Leek me wel wat. Je moet je kop niet in het zand steken als je ouder wordt vind ik. Hoewel ik eerlijk moet toegeven dat de praktijk soms lastiger is dan de theorie.
Ik maakte dus een afspraak. Via de telefoon. Aardige dame. Snelle afspraak. Op de betreffende donderdag spoedde ik mij op tijd naar de winkel. Ik moest er om 10.00 uur zijn. Omdat de betreffende winkel om de hoek van ons huis is en het Coronabeleid nog van toepassing was, had ik het zo uitgekiend dat ik precies om 10.00 uur binnenstapte. Op de vraag wie ik was, gaf ik mijn naam. Echter, ik bleek in het systeem onbekend te zijn. Ik twijfelde eerst aan mezelf. Was ik er wellicht op het verkeerde tijdstip? Of bij de verkeerde locatie van Schooneberg?
Maar ook na verder zoeken, was ik nergens, in het landelijk te raadplegen systeem, te vinden. Ineens bedacht ik me dat ik misschien onder de naam van mijn man bekend was. Eigenlijk vreemd, want die had ik in het telefonisch contact voor de afspraak zeker niet genoemd. Dat doe ik nooit. Maar goed, ik kon niets anders verzinnen.
En inderdaad, ik was bekend onder de naam van mijn echtgenoot. Een naam die ik in de ruim 35 jaar die ik inmiddels getrouwd ben, nog nooit zelf heb gebruikt. Ik vroeg me dus af hoe ze aan die naam kwamen. Maar dat wist de dame van de receptie niet. Vervolgens werden mijn oren doorgemeten. Degene die dat deed had wel een antwoord op mijn vraag. Die naam hadden ze van mijn zorgverzekeraar. Op dat moment begreep ik ook hoe ze aan mijn adres waren gekomen en mij als een soort cadeautje voor mijn 65ste verjaardag een gratis controle voor mijn oren konden toesturen.
Is dit AVG-proof? Het gaat toch over persoonlijke gegevens? Ik heb zelfs het ziekenhuis geen toestemming gegeven om informatie van mij door te sturen naar andere artsen. Hoe kan dit dan?
In m’n volgende blog de reactie van mijn verzekeraar.
Lineke Verkooijen
Maar ook na verder zoeken, was ik nergens, in het landelijk te raadplegen systeem, te vinden. Ineens bedacht ik me dat ik misschien onder de naam van mijn man bekend was. Eigenlijk vreemd, want die had ik in het telefonisch contact voor de afspraak zeker niet genoemd. Dat doe ik nooit. Maar goed, ik kon niets anders verzinnen.En inderdaad, ik was bekend onder de naam van mijn echtgenoot. Een naam die ik in de ruim 35 jaar die ik inmiddels getrouwd ben, nog nooit zelf heb gebruikt. Ik vroeg me dus af hoe ze aan die naam kwamen. Maar dat wist de dame van de receptie niet. Vervolgens werden mijn oren doorgemeten. Degene die dat deed had wel een antwoord op mijn vraag. Die naam hadden ze van mijn zorgverzekeraar. Op dat moment begreep ik ook hoe ze aan mijn adres waren gekomen en mij als een soort cadeautje voor mijn 65ste verjaardag een gratis controle voor mijn oren konden toesturen.
Is dit AVG-proof? Het gaat toch over persoonlijke gegevens? Ik heb zelfs het ziekenhuis geen toestemming gegeven om informatie van mij door te sturen naar andere artsen. Hoe kan dit dan?
In m’n volgende blog de reactie van mijn verzekeraar.
Lineke Verkooijen
